Als we ergens thee bestellen wordt het geserveerd met een kannetje melk. Telkens zeggen wij beleefd tegen de bediening om het retour te nemen omdat we geen melk gebruiken. Goed bedoeld om aan de volgende klant te serveren maar misschien wordt onze weigering anders opgevat door de traditionele Britten. Engelsen zetten hun thee sterker dan gemiddeld en om de bittere smaak te neutraliseren, voegen ze een scheut melk toe. Volgens de officieel vastgelegde Britse standaard hoor je per kopje vóóraf zo’n 5 mm melk in te schenken.
Op the Gower zijn de autowegen smal en bochtig. De maximum snelheid is 20, 30 of 40 mile (32, 48 en 64 km.) In onze huurauto met stuur rechts en versnellingspook links is 40 mile alleen op de zeldzame rechte stukken haalbaar. Na één van de vele bochten volgt al snel een bord met 30 mile met een tweetalige tekst op het asfalt SLOW ARAF.
Op de laatste dag willen we de huurauto uiterlijk om 09:00 uur inleveren in Swansea. Met het vooraf bestuderen van de kaart komen we niet verder dan het “Industrial Estate Llansamlet”. Na wat vergeefs heen en weer rijden met een blik op de klok zien we een tankstation en krijgen hulp van een jonge pompbediende (met naambordje Lucky) die ons op zijn telefoon laat zien dat we bij de volgende drie rotondes links moeten houden. Ruim voor negenen bereiken wij het verhuurbedrijf.
Wij komen vrijwel alleen aardige en behulpzame mensen tegen op onze vakantie. Maar misschien komt dat doordat wij uitsluitend gesprekjes voeren met de working class en middle class. De upper class hebben we niet gesproken. Volgens The Guardian (de Engelse Volkskrant) noemen de cricketers – populair onder de upper class – ieder die niet bij hun hoort “peasants” oftewel boeren.