Vier jaar geleden waren I. en ik uitgenodigd voor een verjaardagsfeest in de omgeving van Apeldoorn. Het was zomers, een mooie locatie, er waren lekkere hapjes en zo’n vijftig gasten. De meeste bezoekers kenden elkaar en praatten gemakkelijk onderling. Wij waren nieuw in het gezelschap en moesten contact zoeken, wat best goed verliep.
Toen ik enige tijd met een vlotte vrouw van rond de zeventig had gepraat, zei ze: “U bent wel stellig!” Ongemerkt geef ik vaak antwoorden en meningen waarin geen twijfel doorklinkt. Deze vrouw had dat goed opgemerkt. I. bevestigde het en ik heb er vervolgens niets mee gedaan.
Deze maand herinnerde ik mij het gesprek van vier jaar geleden – na een bezoek aan Apeldoorn – en twijfelde of stelligheid wel positief is in een gesprek tussen mensen die gelijkwaardig zijn. Misschien is enige twijfel wel goed voor een beter gesprek.