Gisteravond was het bijna zover. “Zullen we de verwarming aandoen?”, vraag ik aan I. Het is met 18 graden een beetje kil in de woonkamer. “Ik heb het niet koud”, zegt zij gewapend met een trui en wollen dekentje vanaf de bank. Ik kan mij niet herinneren dat ik ooit eerder dan I. heb voorgesteld om de thermostaat hoger te draaien. Maandagmorgen komt M. op de koffie. Hij en met name zijn partner zijn koukleumen. Zo één die ’s avonds de verwarming op 20 graden heeft staan en nog een deken op de benen legt. Vlak voordat M. ’s morgens om kwart voor tien binnenkomt heb ik de thermostaat op 19 gezet. Het water komt zacht borrelend naar beneden en het is binnen korte tijd aangenaam warm. Toch wel lekker, dat graadje extra. Als M. vertrekt zet ik de thermostaat weer een graadje lager.
Nederland bereidt zich voor op een barre winter.
Leuk hoor, afval en thermostaat. Maar er zijn belangrijker zaken momenteel. Stuur jullie Hanisa maar weer eens naar Willie voor een interview!