Begin jaren 80 werd ik aangesproken op het winkelcentrum Kuilsburg in Delfzijl-Noord door een jonge vrouw met een gewatteerde witte, korte jas. Enthousiast wilde ze mij een foldertje geven van de Veronica Omroep Stichting, die leden zocht voor meer zendtijd. “Ik kijk niet naar programma’s van Veronica”, antwoordde ik nogal bot. “Zeker lid van de VPRO!”, kreeg ik als antwoord. Toen wist ik het niet, maar zij had mij “geframed”: storytelling in één woord, nou ja bijna één woord.
De laatste jaren wordt ik ook weleens geframed als geitenwollensokkentype, als ik een afwijkende mening heb, die door de framer wordt beschouwd als naïef, alternatief, wereldvreemd.
Ik ervaarde VPRO-lid (waar) en beleef geitenwollensokkentype (herkenbaar) als negatief bedoelde framing die positief binnenkomt bij mij.
Toch fijn om zo geframed te worden🤗
Zou me er met ouders die vroeger ook lid waren van de VPRO en de schapenwollen truien die ik droeg, goed in thuis voelen.
Zeker lang haar gehad.