Gisteren heb ik een poging gedaan om binnen 10 minuten een “essential” te halen bij een plaatselijke retail, nieuwsgierig geworden door de berichten over de booming darkstores met flitsbezorging, die overal opduiken in de grote steden.
Gorillas (Need?– Order! – Get!), Zapp (in tegenstelling tot de gig economy, zijn onze riders en winkelpersoneel bij ons in dienst en hebben zij, net als de rest van het team, benefits en de mogelijkheid om mede-eigenaren te worden), Flink (Het maakt niet uit wat je nodig hebt: wij bezorgen boodschappen, inclusief verse biologische groenten en fruit, thuis. Binnen minuten geleverd, voor dezelfde prijs als in de supermarkt) en Getir (geen craving te gek, we hebben een ruim aanbod met al jouw favoriete producten en merken).
Om 14:39 uur trek ik de voordeur achter mij dicht, pak mijn fiets uit de berging en trap naar de plaatselijke retail (750 meter volgens Google Maps). Ik pak snel een winkelkar – verplicht – voor mijn craving essential. Onderweg naar de ingang probeert buurvrouw S. mij op te houden. “Eindelijk droog, hè”. Ik heb geen tijd voor smalltalk en loop door. Één essential gepickt en om 14:45 uur gepind. Buiten probeert iemand van de tennisclub nog een praatje aan te knopen “Het was gisteren geen tennisweer”. Na mijn korte bevestiging en groet fiets ik terug naar huis en kijk op de klok: het is 14:50 uur. 11 Minuten: niet slecht voor mijn eerste, free – want € 1,80 bezorgkosten bespaard! – collect & deliver. En wat is er zo bijzonder aan het concept van flitsdiensten als een random oldie zonder miljoenen startkapitaal het ook kan.
Mooie actie, mooi stukje, mooie boodschappentas.
Deze oldie denkt dat de één er een kick van krijgt dat iemand zich voor hem uitslooft en de ander een kick krijgt van zelfredzaamheid en dat ertussen een generation gap gaapt.