Onze nieuwe buren hebben ruimte nodig voor hun vogels en gaan een volière voor uitheemse vogels plaatsen tegen onze grens aan. Daarvoor moet de bijna 1 meter brede, ruim 35 jaar oude grensbepalende taxus wijken, een populaire schuilplaats voor inheemse vogels. Na de eerste melding door de buren over deze “speciale groene operatie” waren wij even van slag maar de volgende dag hebben we onze strategie bepaald. Wij zouden een loopgravenoorlog kunnen beginnen met grote materiële en emotionele schade tot gevolg. Wij maken met onze spades en harken echter weinig kans tegen de graafmachine van de buren, en daarom leggen wij ons neer bij de detaxusficatie en gaan akkoord met de aanleg van een nieuwe schutting en betalen ieder de helft.
Bestaat het Dierenbevrijdingsfront eigenlijk nog?