Corona afval

Moeder zit in isolatie op haar kamer. Ze heeft corona, net als vier andere dames op de afdeling van tien cliënten. Op de deuren van hun kamers hangt een poster met een rode hand.  Moeder heeft een losse hoest maar is gelukkig niet erg ziek en maakt zich geen zorgen. “Het moet zijn tijd hebben”. Ook de eetlust is prima. “Ik lust alles”. Vandaag kunnen de bewoners kiezen uit spaghetti (“liever niet”) of aardappelpuree, jus, worteltjes, rundergehaktbal en een aardbeitoetje of vlaflip. Om haar te mogen bezoeken op de kamer moet ik een schort om, een bril op, handschoenen aan en een mondkapje voor. Als de verzorgsters haar kleden of wassen moeten zij ook beschermende plastic kleding aantrekken, dat na gebruik in rode afvalzakken verdwijnt. Mijn beschermende kleding doe ik in de afvalzak bij de ingang van de afdeling, waar ook een volle rolcontainer staat met rode afvalzakken. Als vier coronapatiënten en één bezoeker al zoveel afval veroorzaken, hoe groot moet dan de afvalberg  wel niet zijn van alle verzorgings- en ziekenhuizen samen? Ik ga weer terug met de trein. Voor de laatste keer met mondkapje, want vanaf woensdag geldt een mondkapjesadvies.

Eén gedachte over “Corona afval”

  1. Ik was afgelopen vrijdag ook op een vleugel met corona in een verzorgingstehuis. Handschoenen, smurfenschort en een mondkapje, mijn eigen bril was goed genoeg. Ik nam een bewoner mee uit wandelen. Na terugkomst moest ik weer een schort aan, niet dezelfde als eerder, die had ik achter moeten laten op de ‘besmette’ afdeling. Het tweede schort ging ook in de container toen ik weer wegging. Beneden bij de fiets kwam ik erachter dat ik mijn verrekijker nog op de afdeling had laten liggen…….

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *