Een half jaar geleden was het er ineens, bijna iedereen had het erover en de meesten wilden hem hebben: de boosterprik. Een oppepper voor ons immuunsysteem tegen het muterende corona virus, want onze eerste prikken worden minder effectief na verloop van tijd.
Vanmorgen heb ik mijn oppepprik gekregen. Na het passeren van een verkeersregelaar en een portier (“Heeft u een afspraak? Heeft u het formulier ingevuld? Twee keer links en één keer rechts in de rij aansluiten) kom ik bij de intakebalie, wordt door een andere medewerker naar loket C gedirigeerd waar mijn gegevens worden gecheckt. Als het rode licht blijft branden wenkt de prikster mij en na nog geen 9 minuten neem ik plaats in de wachtruimte waar een Rode Kruis medewerker ons in de gaten houdt. Na 8 minuten zonder bijwerkingen sta ik wederom buiten, beduusd van de snelheid en efficiëntie door de toch veel bekritiseerde GGD.
Als booster kreeg ik Moderna. De twee eerdere prikken waren van Pfizer. Wordt het een cocktail? vroeg ik.
Ja, zei de prikster van dienst, dat kan geen kwaad.
Moet ik ook schudden voor de mix?
Dat mag, zei ze, maar als u het hiernaast doet in de wachtruimte, dan wordt u er door de Rode Kruismensen uitgehaald.