Moeder is 93 geworden en omdat we met 4 gasten niet op haar kamer of de gezamenlijke huiskamer mogen zijn, heeft G. gevraagd of we in het restaurant van het Zorgcentrum mogen zitten. Dat mag. We vinden in het verder lege restaurant een tafel bij het raam onder de kerstboom. Op de tafel staat een schoteltje waar een mandarijn op ligt. Als we iets na tienen plaatsnemen komt iemand van de keuken de mandarijn weghalen. Blijkbaar is dit de vaste schaftplek voor het keukenpersoneel. Na onze uitleg waarom we hier zitten gaat ze navragen of het gebak van de banketbakker, die om half tien zou bezorgen, al is geleverd. Blijkbaar verwachten ze meer gebak, want ze vraagt “Op welke naam?”. Een collega komt bij ons aan tafel en we leggen nog een keer uit waarom wij hier zitten en dat we wachten op gebak. Hij verteld ons dat het restaurant niet bedoeld is voor verjaardagen. “Maar dat heb ik overlegd met Tineke van de huiskamer”, herhaalt G. geduldig. Het keukenpersoneel met witte jassen gaat pauzeren op een andere plek dan gebruikelijk. Ondertussen komen de blauwe jassen binnen. De verzorgsters hebben ook pauze, maar aan de andere kant van het restaurant. Wij beginnen aan de koffie zonder gebak. Als de wittejassenpauze voorbij is gaat iemand kijken of ons gebak er al is. Gelukkig is het bezorgd en kunnen wij iets na elven aan ons tweede kopje koffie, nu met gebak.